WONEN IN ITALIË – Een nieuwe lente......
Ik heb helemaal de lente in m'n hoofd. Deze week met vriendin Yvon naar Finale Ligure geweest en daar enorm genoten van de zon en de zee. Het was mooi weer, 18 graden, de mussen vielen nog niet van het dak van de hitte.
Als echte Hollanders wilden we buiten eten in de zon op een terras dat met glazen schotten was afgeschermd. Het waaide een beetje, dat wel, maar we vonden het toch best lekker.
Toen ik even naar binnen liep, het restaurant in, zag ik dat het daar bomvol zat en wij de enigen waren die buiten zaten. Op de boulevard liepen veel mensen nog met gewatteerde jacks aan en mutsen op, de Italiaan laat zich het hoofd niet door een zonnetje op hol brengen.
Mij kan het voorjaar niet vroeg genoeg beginnen. Ik ben het gesjouw met hout en het warm stoken van het huis meer dan zat. Ik bruis van de plannen voor de zomer.
Het is niet wereldschokkend maar ik ga bijvoorbeeld nieuwe gordijnen voor de logeer- en de badkamer maken! Op naar de markt in Mondovi. Daar kwam ik tot de ontdekking dat er bijna nergens meer stof per meter wordt verkocht....behalve bij een aardige mevrouw in een achteraf straatje. Missie toch geslaagd.
Ik verfde oude vogelhuisjes die ergens in een hoek van de tuin lagen en hing ze tegen de gevel van mijn huis. Ieder jaar nestelen daar kleine vogeltjes in de openingen tussen de stenen. Deze keer kan ik ze een echt huis aanbieden.
Ik toog ook naar de verfwinkel in Ceva en kroop vervolgens de hele zondagmiddag met een kwast in de hand rond twee stoelen in mijn logeerkamer en gaf ze een fris kleurtje.
Ik nam ook een blik rode verf mee voor het bankje van Cor en mij, nog uit Bussum, dat in de moestuin staat. Ik heb er warme herinneringen aan. Ik ga het deze keer helemaal opschuren en felrood verven.
Toen het deze week opeens zo'n prachtig weer werd, heb ik me natuurlijk ook op de tuin gestort. Nadat ik eerst de dorre takken had opgeruimd, op naar de markt in Ceva. Bij de plantenboer was het druk. Ik liet me adviseren.
Die middag aan het werk! Sleuven gegraven, mest erin gestrooid. Vervolgens tuinbonen en doperwten geplant. Daarnaast uien. Daarvoor hoefde ik gelukkig alleen maar wat kuiltjes te graven.
Ook heb ik een beginnetje gemaakt met een composthoop. Heb een tweede pedaalemmer aangeschaft waar ik nu alle groente- en fruitafval in gooi. Je ziet, ik ben goed bezig!
Tenslotte een bak met viooltjes op m'n tuintafel gezet. Toen Cor nog leefde, deden we dat altijd pas met Pasen maar volgens de plantenboer kunnen ze best tegen de nachtelijke kou op 900 meter hoogte.
Er wacht ook nog een aantal zakjes met bloemenzaad. Die ga ik afzonderlijk in potjes doen en in huis ergens op een zonnige plek achter glas neerzetten.
Voor de lievelingsbloem van mijn moeder, de lathyrus, heb ik vorig jaar een apart hoekje in de tuin vrijgemaakt. Nu maar hopen dat de zaadjes ontkiemen en de zachtrose, witte en lila bloemen over een week of zes tegen de muur omhoog klimmen.
- De beslissing
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.
